محوطه‌ی بازی بولینگ
بازی بولینگ ده پینی، بر روی یک سطح صاف و باریک انجام می‌شود که به آن خط (مسیر) گفته می‌شود. طول این راهرو باریک، از خط خطا تا پین شماره‌ی یک 18.29 متر است. حدود 4.57 متر قبل از خط خطا، فلش‌های راهنما قرار دارند. این راهرو حدود 1.05 متر پهنا داشته و شامل حدود 40 تخته‌ی چوبی بوده و یا از یک ماده مصنوعی ساخته می‌شود.
پین بولینگ
قوانین مشخص می‌کند یک پین باید 38 سانتی‌متر ارتفاع و در پهن‌ترین نقطه خود که با توپ تماس پیدا می‌کند حدود 12 سانتی متر عرض داشته باشد. روی پین‌ها باید نام و مارک سازنده مشخص شده باشد. پین جلویی یا پین شماره‌ی یک روی تخته‌ی شماره‌ی 20 مسیر قرار می‌گیرد.
یک توپ بولینگ برای چرخش به صورت عمودی طراحی شده است و مرکز آن متمایل به یک سمت است، تا اگر شصت و انگشتان در مکان‌های مناسبی قرار بگیرند، به طور طبیعی حرکت چرخشی داشته باشد. این چرخش با چرخاندن دست در جهت پادساعتگرد، تا زمانی که دست روی توپ قرارگرفته و دو انگشت در زاویه ساعت 12 قرار گیرند و شصت در زاویه ساعت 6 باشد، ایجاد می‌شود. در این زمان، انگشتان و شصت در یک لحظه از توپ جدا می‌شوند. ساعد دست برای ایجاد چرخش روی توپ و هل دادن توپ روی خط استفاده می‌شوند.
ابعاد توپ 21.59 سانتی‌متراست و محیط توپ نباید بیش از 0.69 متر باشد و توپ نباید بیش از 7.26 کیلوگرم وزن داشته باشد. سبک‌ترین وزن مجاز توپ برای بازی 2.72 کیلوگرم است. سطح روی توپ باید صاف باشد، به جز سوراخ‌ها و دندانه‌هایی که برای گرفتن توپ استفاده می‌شوند.
امتیازدهی
در کل برای هر پینی که می‌افتد یک امتیاز داده می‌شود. اگر یک بازیکن با اولین ضربه بیش از سه پین را بیندازد، سپس با ضربه‌ی دوم شش پین بیفتد، بازیکن برای آن فریم در کل 9 امتیاز می‌گیرد. اگر بازیکن با اولین ضربه 9 پین را بیندازد اما ضربه‌ی دوم را از دست بدهد 9 امتیاز کسب می کند. اگر پس از هردو پرتاب نتواند همه‌ی 10 پین را بیندازد به عنوان یک فریم باز شناخته می‌شود. در زمانی که همه‌ی 10 پین به وسیله‌ی یک بازیکن در یک فریم بیفتند، به او پاداش داده می‌شود.